مبحث آلودگی های بصری ، یکی از معضلاتیست که جوامع شهری در دوره های مختلف با مصادیق گوناگون با آن دست به گریبان بوده اند . روزی سنگ نمای آلوده و قدیمی یک ساختمان ، دوره ای آگهی های چسباندنی روی در و دیوار ، روزی البسه یا دیگر محصولاتی که در بالکن و تراس های این منازل منظره شهر را مخدوش می کنند ، گاهی کابل های برق که در سطح شهر گسترده شده اند ، دوره ای نمای نامطلوب موتور کولرهای گازی و روزی هم آنتن های تلوزیون هستند که سبب می شوند تا معماری شهر و کشورمان هویت خود را از دست داده و به بی نظمی شهره شوند .
با اینکه مراجعی مانند شهرداری همه تلاش خود را برای نظم و ترتیب دادن به این وضعیت نابسامان به کار می بندد ، اما گاهی رفع این مشکلات نه تنها برای ساکنین این ابنیه دردسرساز نبوده ، بلکه سبب می شود تا آنان نیز تجربه بهتری داشته و بازدهی و کاری که از محصولات برچیده شده می گرفتند ، اینک با کیفیت بهتر ، قیمت ارزان تر و از بین رفتن مسئولیت تعمیرات و نگهداری آن ها به دست آورند .
در همین مثال آنتن مرکزی ، به جای اینکه ساکنین یک مجتمع – که در نمونه های نوساز نسبت به سازه های قدیمی ، ساکنین بیشتری هم دارند – هریک دارای یک یا چند آنتن در اقصی نقاط ساختمان و گوشه گوشه پشت بام باشند ، تنها با داشتن یک آنتن مشترک و داشتن دریافت کننده های دیجیتال می توانند از تماشای برنانه های تلوزیونی مورد علاقه خود لذت ببرند .
درباره این سایت